Toename agressie in de zorg of afname van onze tolerantie?

Een veelgehoord geluid in de zorg is dat agressie op de werkvloer toeneemt. Dit geldt ook voor berichtgeving in de media, waarin vaak gesproken wordt over een toenemend probleem. Echter wie de cijfers hierover bestudeerd ziet geen eenduidig beeld die dit onderschrijft. Sommige studies tonen een toename, andere juist weer een afname, maar ook vaak is er een stabiele situatie. Bovendien, als er al sprake is van een toename van agressie in de statistieken, zou het zo kunnen zijn dat we kijken naar een registratie-effect? In mijn eigen beroepspraktijk merk ik dit ook. Ik probeer met mijn collega's het nut en de noodzaak van het melden van agressie over te brengen. Dit is ook duidelijk te merken in het aantal meldingen. Echter het lijkt mij onwaarschijnlijk dat het daadwerkelijke aantal agressie-incidenten in korte tijd enorm toegenomen is. De vraag die ik mezelf weleens stel is de volgende: neemt de agressie in de zorg toe, of zijn we met zijn allen tot het besef gekomen dat agressie niet behoort tot acceptabele arbeidsomstandigheden? Studies tonen namelijk aan dat de maatschappij, de mensheid zogezegd, steeds minder agressief wordt. We leven letterlijk in de meest veilige tijd ooit als we kijken naar het aantal mensen dat met misdaad en geweld te maken krijgt, hoe ongeloofwaardig dit ook klinkt. Waarom is dit anders in de zorg én is dit wel zo? Een ander geluid is dat de agressie-incidenten heftiger worden. Dit kan en wil ik uiteraard niet bestrijden, ik vraag me alleen af of we dit ooit meetbaar gemaakt hebben. Begrijp mij a.u.b. niet verkeerd. Ik bagatelliseer het probleem van agressie in de zorg absoluut niet. Letterlijk dagelijks zie ik de gevolgen hiervan en hoe slopend dit is voor het zorgpersoneel. Echter als we dit probleem proberen te tackelen is het belangrijk om exact de oorzaken te doorgronden. Een toename zou duiden op andere oorzaken dan een analyse waarbij de cijfers al jaren hetzelfde zijn. Om agressie in de zorg bij de wortel aan te kunnen pakken, helpt daarom het antwoord op de vraag: is er echt een toename, of stellen we nu (eindelijk) eens grenzen aan deze vorm van psychosociale arbeidsbelasting?